Diez

Otworzyłam drzwi i... zobaczyłam Neymara biorącego prysznic w mojej tymczasowej łazience. Zza taflą mlecznej szyby widać było tylko kontury jego ciała. Zawiesiłam się na drzwiach wpatrzona w ten obrazek. I nagle runęłam jak długa. Ałł... to bolało a najgorsze, że Ney mnie zobaczył. Otworzył kabinę, wyszedł z niej jakby nigdy nic, zawiązał ręcznik wokół bioder i pomógł mi wstać. Na jego widok przygryzłam wargę nie mogąc spuścić z niego wzroku.  

- Nie ładnie podglądać. - puścił mi oczko. - zobaczyłaś co chciałaś ?

- Zobaczyłam więcej niż chciałam... - chyba się rumienię, a on nie pomaga, tylko patrzy prosto w moje oczy. Szybko wycofałam się z łazienki i usiadłam na łóżku. Po chwili wyszedł Jr. na szczęście już ubrany.

- Myślałam, że poszedłeś, gdy zasnęłam. - zaczęłam.

- Nie zostawiłbym cię bez pożegnania. - uśmiechnął się perfekcyjnie, siadając koło mnie.

- To może zjesz z nami śniadanie ? - zapytałam nieśmiało. Dlaczego on mnie tak onieśmiela?

- Robisz lepsze śniadania ode mnie ?

- Niee... - przeciągnęłam. - ale to nie ja będę je przyrządzać.

- Więc kto ?

- Nasz szef kuchni May.

- Ta blondi czy czarna ?

- Czarna... idziemy ?

Wyszliśmy z pokoju, a ja zaczęłam się zastanawiać co pomyślą dziewczyny... Proszę niech obędzie się bez głupich komentarzy. Taa... mogłam sobie pomarzyć...

- Nasze gołąbeczki wstały... - przywitała nas Any, a ja spiorunowałam ją wzrokiem. Ney tylko cicho się zaśmiał.

- Żadne gołąbeczki. - powiedziałam przez zęby.

- Wolimy papużki nierozłączki. - Neymar przytulił mnie od tyłu i pocałował w obojczyk. Okey... co jest grane ? On się nabija, prawda ? Na pewno... Uśmiechnęłam się jakby na potwierdzenie, a miny dziewczyn były bezcenne.

- Siadajcie, zaraz podam śniadanie. - wydusiła w końcu May. Zajęliśmy miejsca przy stole, na którym po chwili pojawiły się sałatka owocowa i tosty, na których widok zaczęliśmy się śmiać, a dziewczyny parzyły na nas nie wiedząc o co chodzi.

- Już wszystko okay ? - zapytała Maite.

- No pewnie, że tak. Nie widzisz ? - odpowiedział za mnie Any, a ja wytknęłam jej język.

- Ktoś tu chyba wolałby być na miejscu Dulce... - uśmiechnął się przekornie Ney.

- Że ja, nie dziękuje, nie tego szukam. - powiedziała oburzona księżniczka, a Jr. spojrzał na nią pytającym wzrokiem.

- Po prostu ona szuka księcia z bajki na białym koniu. - wyjaśniłam mu.

- Mam białe auto, może być ? - Anahi tylko pokręciła głową.

- Czyli jest dobrze ? - znowu spróbowała May.

- Mhm, wyjaśniliśmy sobie wszystko. - spojrzałam na niego.

- Już ja wiem, jak to sobie wyjaśnialiście... - ależ jest dzisiaj uszczypliwa.

- Daj jej spokój cebulko. - stanęła w mojej obronie "mamunia".

- Przecież to nie na poważnie. - zaczęła się tłumaczyć.

- Ja będę się zbierał, śniadanie było wyśmienite, masz złote ręce. - mówiąc to podszedł do May i  ucałował jej dłonie.

- Odprowadzę cię. - zaproponowałam a on tylko przytaknął. - dzięki za wszystko... - powiedziałam, kiedy byliśmy już w korytarzu.

- Nie dziękuj to nic takiego. - jego uśmiech jest magiczny.

- Żegnaj. - powiedziałam na do widzenia.

- Nigdy nie mów żegnaj, bo to odbiera nadzieję na kolejnie spotkanie. - ucałował mnie w policzek i wyszedł. I niby ja jestem filozofem ?

- Powiesz nam co tu się dzieje ? - zapytała Any, kiedy tylko wróciłam do jadalni.

- Nic. - odpowiedziałam szybko.

- Nic ? Wczoraj cały dzień płakałaś, nagle on przychodzi, spędza u ciebie noc, a rano jesteś tak radosna jak nigdy. - nieźle to ujęła.

- Noo...

- Noo... ?

- Sama nie wiem, co się dzieje.

- Nie pamiętasz akcji z plaży ?

- Pamiętam, ale sama widziałaś jak się dzisiaj zachowywał. Jest taki troskliwy i...

- Zakochałaś się ! - wykrzyczała nagle przerywając mi. - Miałam rację !!

- Znamy się tylko kilka dni, nie ma mowy o zakochaniu.

- To miłość od pierwszego wejrzenia... - zrobiła maślane oczy.

- Raczej pierwszego uderzenia. - zaśmiała się May.

- Nie ma czegoś takiego.

- Właśnie, że jest.

- Znalazł się spec od miłości. - przewróciłam oczami.

- Kto jak kto, ale ja się na tym znam. Uwierz mi jesteście idealni. Już widzę wasz ślub. - rozmarzyła się.

- Ej, ej, ej... powoli. Trochę się zapędziłaś.

- Spędziliście razem dwie noce...

- I... ?

- I nadal się lubicie, coś jest na rzeczy. Nie wielu tyle by z tobą wytrzymało.

- Dzięki...

- Kiedy następne spotkanie ?

- Nie wiem.

- Zadzwoni jeszcze dziś.  - powiedziała pewnie.

- A co my dziś będziemy robić ? - zabrała głos Maite.

- Nie mam  pomysłu... ale nie siedźmy w domu.

- Może... - zaczęła Any.

- Nie. - odpowiedziałyśmy stanowczo.

- Ale...

- Nie !

- Dacie mi dojść do słowa ? Dziękuję. Może pójdziemy na kurs tańca brzucha ? Widziałam ogłoszenie.

- Niezły pomysł.

- Brawo Any, w końcu dobry pomysł twojego autorstwa. - pokazała mi język w odpowiedzi.

- Zapisałam sobie numer, wiedziałam, że się przyda. Zadzwonię i wszystkiego się dowiem. - poszła do salonu, abyśmy jej nie przeszkadzały.

- Naprawdę go lubisz ? - zapytała May, kiedy tylko Any poszła do salonu.

- Mhm... - przytaknęłam.

- On ciebie też. - uśmiechnęła się. - zasłużyłaś na fajnego faceta, a jemu na tobie zależy, to widać. - podeszła i mnie przytuliła.

- Dzięki kochanie. - wtuliłam się w nią mocniej.

- Ja też chce... - Any podbiegła do nas i dołączyła się do uścisku.

- Lepiej powiedz czego się dowiedziałaś, zanim mnie udusicie. - na te słowa odlepiły się ode mnie.

- Zajęcia zaczynają się o 13 i są wolne miejsca. To jak ?

- Wchodzimy w to. - odpowiedziałyśmy zgodnie.

- No to musimy się szybciutko zbierać. Mamy mało czasu.

Każda pobiegła do swojego pokoju się ogarnąć. Jak zawsze zaczęłam od porannej toalety. Mój dzisiejszy strój składał się z limonkowych szortów, luźnej zielonej bluzki w fioletowy wzorek, która opadała na jedno ramię. Do tego pomarańczowa torebka i sandałki na koturnie. Włosy zostawiłam rozpuszczone i lekko się pomalowałam. Do torby włożyłam strój, w którym miałam zamiar tańczyć: szare legginsy i jaskraworóżowy crop top, no i oczywiście buty sportowe w tym samym kolorze. Równo wyszłyśmy z pokoi. To się nazywa zgranie. Zjechałyśmy na dół i pojechałyśmy do studio. Na miejscu w recepcji przywitała nas strasznie miła pani, powiedziała co i jak i ruszyłyśmy do przebieralni. Po zmienieniu ubrań, weszłyśmy na sale, która była zapełniona. Po chwili weszła jak mniemam trenerka, przedstawiła się i zaczęłyśmy taniec. Zajęcia były fantastyczne i było przy nich sporo zabawy. Spaliłyśmy trochę kalorii świetnie się przy tym bawiąc. Można chcieć czegoś więcej ? Po zajęciach wyszłyśmy z sali i kierowałyśmy się w stronę szatni, kiedy minęła nas grupka przystojnych mężczyzn.

- Chodźmy za nimi. - powiedziała szeptem Any.

- Co ? - zapytałyśmy równo.

- Na pewno idą do przebieralni.

- I co w związku z tym ?

- Nie chcecie sobie trochę popatrzeć ? - spojrzałyśmy na siebie z May i przytaknęłyśmy na ten jakże głupi pomysł. Zaczęłyśmy się skradać, byłyśmy coraz bliżej i bliżej. W końcu zatrzymałyśmy się. Za zakrętem było przejście do męskiej szatni. Popatrzyłyśmy na siebie i ruszyłyśmy w stronę jak się okazało otwartych drzwi. Schowałyśmy się za nimi, wychylając jedynie głowy.

- A nie mówiłam, że to genialny pomysł ? - powiedziała dumna z siebie Any. My tylko jej przytaknęłyśmy. Stałyśmy tam dobre 15 min. gapiąc się na półnagich facetów.

- Nieładnie podglądać. - powiedział szeptem jakiś chłopak. Na co natychmiast odskoczyłyśmy.

- My nie podglądamy... - zaczęłam.

- Tylko ?

- Szukamy toalety. - no co ? Wymyśliłam to na poczekaniu, a dziewczyny nawet nie starały się pomóc.

- Nie dość, że podglądaczki to kłamczuchy. - zaśmiał się, a my tylko się zaczerwieniłyśmy.

- Nie pozwolimy się obrażać. - udałam urażoną i ruszyłyśmy w stronę damskiej szatni.

- Nieźle z tego wybrnęłaś. - skomplementowała mnie Any.

- Musiałam, bo wy stałyście jak zaczarowane, a to wszystko przez ciebie. - powiedziałam oskarżająco.

- Ale było fajnie, co ? - zaczęłyśmy się wszystkie głośno śmiać.

Weszłyśmy do szatni wzięłyśmy szybki prysznic, przebrałyśmy się i wyszłyśmy z budynku.

- To co może lody w nagrodę za wylane poty ? - zapytała May.

- Jestem na tak. - w taki upał do idealny pomysł na ochłodę.

- No wiecie co ? Przed chwilą spaliłyśmy te kalorie... - zaczęła Any, ale my popatrzyłyśmy na nią znacząco. - W sumie należy nam się trochę ochłody...

- Takie podejście rozumiem. - złapałam dziewczyny pod ramię i poszłyśmy do samochodu odłożyć torby. Znalazłyśmy lodziarnie i zaczęłyśmy składać zamówienie. Postawiłam na ciasteczka, cytrynę i miętę z czekoladą. Trochę dziwne połączenie, ale to moje ulubione smaki. Usiadłyśmy przy stoliku i zajadałyśmy się lodami. Posiedziałyśmy tam trochę, a następnie przeszłyśmy się po rynku.

- Patrzcie! - nagle pisnęła Any. 

- Co ? - zapytałyśmy jednocześnie.

- Idziemy ? - spytała wskazując plakat o imprezie karaoke.

- No pewnie !! - kolejny świetny pomysł Any. Wyrabia się dziewczyna. Przeczytałyśmy dokładnie ogłoszenie. Okazało się, że to dzisiaj. Postanowiłyśmy wrócić do hotel, przebrać się i pójść pośpiewać. Kiedy byłyśmy już w apartamencie rozeszłyśmy się do pokoi. Przebrałam się w krótką, czerwoną spódniczkę, białą luźną i przezroczystą bluzkę, pod którą nałożyłam czarny koronkowy staniczek. Do tego klasyczne, czarne szpileczki i kopertówka. Włosy spięłam w luźnego koczka i poprawiłam lekko makijaż. Gotowa wyszłam z pokoju i zaczekałam na dziewczyny na balkonie. Po chwili usłyszałam dźwięk przychodzącej wiadomość. Wyciągnęłam telefon, odblokowałam go i odczytałam wiadomość. 

Neymar : Co u cb księżniczko. Tęsknisz trochę ?

Ja : W porządku idę z dziewczynami na karaoke i nie, nie tęsknie wcale ;P

Neymar : Karaoke ? Nie wierzę ci, że nie tęsknisz, ja za tobą tęsknie - Tęskni ??
Ja : Tak, karaoke.
Neymar : Tylko nie podrywaj innych facetów.
Ja : Bo ?
Neymar : Bo będę zazdrosny.
Ja : Później dokończymy tę rozmowę, muszę się zbierać.
Neymar : Do napisania księżniczko...
Ja : A i przestań mnie tak nazywać...

............................................................................................................................................................................

Okrąglutka dziesiąteczka. Co myślicie ?

Do następnego xx