Once

Ja: A i przestań mnie tak nazywać...

- Co tam tak piszesz ? Później z nim pogadasz. - powiedziała Any wchodząc na balkon.

- Już, już. - skończyłam pisać ostatnią wiadomość, podniosłam się z miejsca i pojechałyśmy do klubu.

W środku było sporo ludzi, ale nie było tak tłocznie jak w klubie, do którego zaprosił nas Niall. W końcu nie każdy lubi karaoke. Usiadłyśmy przy wolnym stoliku. May poszła po coś do picia, a my rozglądałyśmy się po pomieszczeniu. Jakiś nieźle wstawiony facet masakrował właśnie Katy Perry.

- Proszę, trzy razy sok moje pomarańczki. - powiedziała May stawiając szklanki przed nami.

- Nie mogę tego słuchać, pokażmy im jak się śpiewa. - zaczęła Any.

- Już ? Dopiero co przyszłyśmy.

- Nie ma co tracić czasu. - zachęcała nas - po to tu przyszłyśmy. - podeszłyśmy, więc do człowiek obsługującego karaoke i zaczęłyśmy wybierać spośród listy piosenek. Po długiej dyskusji co chcemy śpiewać, zdecydowałyśmy się na jeden z kawałków Shakiry. Podzieliłyśmy się tekstem i weszłyśmy na mini scenę. Nie powiem miałam tremę i to sporą, mimo że nikt mnie tu nie zna, a to tyko zabawa. Muzyka zaczęła wydostawać się z głośników i zaczęłyśmy niepewnie. Potem poszło już z górki. Śpiewałyśmy piosenka po piosence, świetnie się przy tym bawiąc i nie dopuszczając nikogo innego na scenę. Widownia reagowała pozytywnie. Chyba im się podobało. W każdym bądź razie niczym w nas nie rzucali. Kiedy zaczęłyśmy odczuwać, że nasze gardła jutro nie wydobędą żadnego dźwięku, zeszłyśmy ze sceny i wróciłyśmy do hotelu. Wzięłam szybki prysznic, bo było późno, a ja byłam zmęczona. Położyłam się do łóżka i sięgnęłam po telefon. 1 nieodebrana wiadomość.

Neymar: Do której to się imprezuje ? 

Ja: Ile ma się ochotę :D
Neymar: Tęsknie... 

Ja: Powtarzasz się skarbie... Jak chcesz się spotkać to powiedz.

Neymar: "Skarbie" to mi się podoba. 

Ja: Nie przyzwyczajaj się, to było jednorazowe :P 

Neymar: Chciałbym się spotkać, ale nie mogę - praca. 

 Ja: Powiesz mi w końcu czym się zajmujesz ? 

Neymar: Praca to praca... 

Ja: Sprytnie, ale nie myśl, że dałam za wygraną. Zasypiam... 

Neymar :Dobranoc księżniczko :* 

Ja : Dobranoc dupku ;)

Przez calutki tydzień nie wydarzyło się nic specjalnego. Chodziłyśmy na plażę, łaziłyśmy po mieście, zaliczyłyśmy jeszcze kilka razy karaoke ( chyba już mieli nas tam dosyć) i ćwiczyłyśmy taniec brzucha. Ani razu nie widziałam się z Neymar'em. To znaczy pisaliśmy codziennie, wydaje mi się, że popadłam w nałóg pisania z nim. Tak chciałabym się z nim zobaczyć... ujrzeć ten cudny uśmiech, którym mnie obdarowuje. To dziwne, co nie ? Jeszcze jakieś dwa tygodnie temu spotkanie z nim uważałam za najgorszą karę, a teraz ? Czekam, czekam i czekam... Może to jego gra i tak naprawdę nie chce mnie widzieć, było fajnie, ale cześć ? Czy jestem aż tak głupiutka ? Proszę, nie odpowiadajcie. Niall też był zajęty. Jestem taka straszna, że nikt nie chce się ze mną widzieć ? Wracając. Jak co dzień siedziałyśmy w jadalni i wcinałyśmy śniadanie planując dzień. Nagle usłyszałam dobrze znaną mi melodię - mój telefon. Zerwałam się jak poparzona i pobiegłam do pokoju mało się nie zabijając.

- Niall !! - krzyknęłam po odebraniu telefonu z wymalowanym bananem na twarzy.

-  Nie sądziłem, że aż tak ucieszy cię mój telefon. - usłyszałam jego śmiech po drugiej stronie.

- Wcale się nie cieszę. - zaczęłam się z nim droczyć.

- To pewnie nie chcecie nigdzie wyskoczyć. W takim razie nie przeszkadzam...

- Nie, czekaj !!! - przerwałam mu, a ten znowu się zaśmiał. - to znaczy przemyślimy to, muszę sprawdzić, czy nie mam żadnych planów.

- W takim razie proponuje dziś 18 ?

- Sprawdzę co da się zrobić i oddzwonię. - zagrałam jak najlepiej umiałam.

- To do usłyszenia.

- Do usłyszenia.

Po zakończonej rozmowie wróciłam biegiem do dziewczyn usiadłam na krześle i wypiłam całą szklankę soku.

- Powiesz nam dlaczego narażałaś swoje życie tym szalonym rajdem, a potem krzyczałaś w pokoju ? - zapytała pełna spokoju Any.

- Niall dzwonił !! - szeroki uśmiech mimowolnie pojawił się na mojej twarzy.

- Chce się spotkać ? - tym razem zabrała głos May.

- Zgadłaś. To co wchodzimy w to ?

- Pytasz się nas o zdanie ? To niezwykle ciekawe... Wcześniej jakoś ani razu nie przeszło ci to przez myśl.

- Olewał mnie przez cały tydzień. Muszę zgrywać niedostępną.

- W takim razie nie idźmy.

- Co ?!? Musimy pójść...

- Przecież chcesz zgrywać niedostępną.

- Ale bez przesady...

- Zwariować z tobą można...

- Czyli idziemy ?

- A mamy inne wyjście ?

- Teoretycznie tak, praktycznie nie.

- Ta cała rozmowa jest bez sensu.

- To ja dzwonię. - zadowolona wybrałam numer i czekałam na odpowiedź.

- Tak ? - usłyszałam głos blondyna.

- Sprawdziłam i okazało się, że wieczorem nie mamy żadnych planów.

- Świetnie. Będę po was o 18.

- Gdzie się wybieramy ?

- Niespodzianka...

- Ale nie wiem jak się ubrać.

- Luźno. Nic więcej nie powiem. Do zobaczenia.

- Pa, pa.

Skończyłyśmy śniadanko. Czas do spotkania z chłopakiem zapełniłyśmy wyjściem na plażę i obiadem. Wróciłyśmy do hotelu. Wzięłam prysznic, zrobiłam makijaż i wyszłam poszukać jakiś ubrań. Luźno ? Wybrałam morelowe szorty i szarą luźną koszulkę na ramiączkach, którą wpuściłam w spodenki. Do tego białe tenisówki, niewielkich rozmiarów torebka i długi łańcuszek. Włosy spięłam w koka w tak zwanym nieładzie. Sięgałam po flakonik z perfumami, kiedy zadzwonił telefon.

- Jestem pod hotelem. - poinformował mnie blondyn.

- Zaraz zejdziemy. - rozłączyłam się, użyłam perfum i poszłam po przyjaciółki.

- Trochę długie było to "zaraz". - powiedział, kiedy zajęłyśmy miejsca w samochodzie.

- Nigdy nie czekałeś na kobietę ?

- Czy ja wiem, na pewno nie na trzy...

- Nie marudź. Lepiej powiedz, gdzie chcesz nas wywieść ?

- Mówiłem, że to niespodzianka. Poza tym warto było czekać, wyglądacie ślicznie.

- Dziękujemy. - odpowiedziałyśmy chórem.

- Nigdy mi się to nie znudzi. - usłyszałyśmy jego śmiech.

- Czyli nic nie powiesz ?

- Nie. - powiedział jakby dumny z siebie.

Nie wiem, ile dokładnie jechaliśmy. Niall zjechał w jakąś wąską dróżkę i było wiadomo gdzie nas wywiózł. WESOŁE MIASTECZKO. Te dwa magiczne słowa. Kiedy ostatnio byłam w takim miejscu? Wydaje się jakby wieki temu. Kiedy byłam  mała, a moim jedynym problemem był szlaban na słodycze. Beztroskie czasy...W sumie jakby się tak zastanowić to teraz nie mam jakiś większych problemów. A nie, czekajcie... Jest taki jeden i ma na imię Neymar. Ale dajmy sobie dziś z nim spokój.

- Może być ? - zapytał kiedy wyszłyśmy z auta.

- Nie masz pojęcia, jaką sprawiasz nam tym radochę. - dziewczynom też lśniły oczy na widok tych wszystkich atrakcji.

- Chodźmy już !! - Any się zniecierpliwiła.

Poszliśmy w stronę miasteczka. Znaleźliśmy kasę z biletami. Stanęliśmy w kolejce i zaczęliśmy się zastanawiać na co mamy ochotę. Nagle zobaczyłam ciemność i poczułam ręce zasłaniające mi oczy. Od razu do moich nozdrzy dostał się ten zapach, który rozpoznam wszędzie.

- Neymar !! - czy ten dzień może być lepszy ?

- We własnej osobie. - zdjął ręce i przywitał się ze wszystkimi.

- Co tu robisz ?

- Niall mi powiedział, ale mogę sobie pójść.

- Nieee... - przeciągnęłam. Tak dobrze było go zobaczyć. Naprawdę tęskniłam, a uśmiech nie schodził z twarzy ani mi, ani jemu. Staliśmy wpatrzeni w siebie. Jakbyśmy nie widzieli się co najmniej dziesięć lat.

- Nie żebyśmy chcieli przeszkadzać, ale idziemy kochani. - wybudziła nas z transu Any. Ocknęliśmy się i dołączyliśmy do reszty. Chcieliśmy zaliczyć każdą atrakcję. Zaczęliśmy od karuzeli łańcuchowej, potem poszliśmy na rollercoaster. Na sam koniec udaliśmy się na diabelskie koło. Siedziałam w wagoniku z Ney'em za sprawą pozostałej trójki. Było już ciemno, a widoki zapierały dech w piersiach. Miasto nocą z takiej wysokości wygląda zjawiskowo. Postanowiłam to uwiecznić. Neymar zabrał mi urządzenie z dłoni, obrócił w naszą stronę, przysunął się do mnie bliżej i objął mnie ramieniem, po czym ucałował mój policzek. Poczułam jak tak zwane motyle w moim brzuchu robią niezłą imprezkę. Zakryłam usta ręką i zrobiłam zdziwioną minę, a Jr. zrobił zdjęcie, a ściślej kilka zdjęć, do których robiliśmy przeróżne miny. Zjechaliśmy na dół. Niall i dziewczyny chcieli iść jeszcze raz na kolejkę, ale w moim brzuchu zmieszało się nieźle po pierwszym razie, dodając do tego te nieszczęsne motylki, wychodzi mieszanka wybuchowa. Poszli więc sami, a Ney zaproponował, że odwiezie mnie do hotelu.

- Popatrz na tę pandę, czy nie jest przesłodka ? - powiedziałam wskazując na sporych rozmiarów pluszaka.

- Podoba ci się ? - przytaknęłam, a ten pociągnął mnie za rękę w stronę gry.

- Daj spokój. - zaczęłam protestować, ale nie dało mu się wybić tego z głowy. Zadaniem było strzelanie w różne cele. Szło mu dobrze, za dobrze. Gdzie się nauczył tak strzelać ? Udało mu się trafić wszystkie cele i zdobył dla mnie tę pandę.

- Dziękuję. - powiedziałam nieśmiało.

- Widziałem jak na nią patrzysz, musiałem ją dla ciebie zdobyć. - posłał mi szeroki uśmiech.

Po drodze do samochodu kupiliśmy jeszcze watę cukrową. Doszliśmy do niego, a Ney go otworzył.

- Poczekaj, ubrudziłaś się. - dotknął mojego policzka zmazując watę kciukiem, który zaczął przesuwać w stronę moich warg. Poparzył mi głęboko w oczy, jakby coś w nich zobaczył. No nie ile można imprezować ? Po chwili wpił się w moje usta, pchając mnie lekko na auto. To było tak zachłanne, a zarazem tak słodkie i delikatne. Opierając się o samochód całowaliśmy nie mając zamiaru przestać. W końcu skończyło się powietrze. Oderwaliśmy się niechętnie od siebie i uśmiechnęliśmy się do siebie lekko zawstydzeni ?? To znaczy ja byłam zawstydzona, on niekoniecznie. Wsiedliśmy w milczeniu do pojazdu i pojechaliśmy do hotelu.

- Jesteśmy na miejscu. - oznajmił wyłączając silnik.

- Może wejdziesz ? - zaproponowałam nieśmiało.

-  Nie odrzuca się takiej propozycji. - puścił oczko i opuściliśmy auto.

- Napijesz się czegoś ? - zapytałam, kiedy tylko weszliśmy do środka.

- Nie, dzięki.

- Na pewno ?

- Nie.

- A może jednak ?

- Uparłaś się, co ? To może herbata.

- Chcę być po prostu miła. - poszłam do kuchni i zalałam czajnik wodą.

- Mogę wziąć prysznic ? - zapytał tak po prostu.

- Prysznic ?

- Nie pójdę spać brudny...

- Chwila, chyba nie do końca rozumiem...

....................................................................................................................................................
Jedenastka proszę Państwa. Taka trochę nijaka, ale...
Do następnego xx